List ten nie dokumentuje Âżadnego z powszechnie znanych wydarzeĂą historii. W ocenie niemieckich historykĂłw jest to natomiast Âświetne ÂźrĂłdÂło z zakresu Âżycia gospodarczego. Jest to list, w ktĂłrym starszy cech, pretendujÂący do opieki nad innym, byĂŚ moÂże wystĂŞpujÂącym ze szprotawskiej konfraterni kilku sÂłabszych cechĂłw, wysyÂła odpowiednie instrukcje. ÂŚwiebodziĂąscy mistrzowie, piszÂąc jak powinno byĂŚ w Szprotawie, zdali najlepszÂą z moÂżliwych relacjĂŞ z tego, jak byÂło w ÂŚwiebodzinie. Nie moÂżna sobie wyobraziĂŚ bardziej ÂźrĂłdÂłowego dokumentu. Pismo to moÂże byĂŚ rĂłwnie interesujÂącÂą podstawÂą analiz co statuty cechowe.

CiekawostkÂą wydaje siĂŞ byĂŚ nie odnotowana w innych dokumentach nazwa miasta. BrzmiaÂła ona SchwibĂźsch.

WysÂłany do Szprotawy powierzajÂąc opiece boskiej. Spisano w dniu 17 maja 1604 roku.
Starsi i mÂłodsi cechu braterskiego tutejszego.

Takimi wÂłaÂśnie sÂłowami koĂączy siĂŞ dokument.

List zostaÂł sprowadzony z Drezna do ÂŚwiebodzina w poÂłowie 2008 r. KupiÂł go mieszkaniec naszego miasta obserwujÂący aukcje internetowe. Szkoda, Âże istniejÂące ograniczenia prawne nie pozwalajÂą Muzeum Regionalnemu na takie zakupy, przy ktĂłrych konieczna jest szybka reakcja, podjĂŞcie niewielkiego ryzyka. NajwaÂżniejsze jednak, Âże dokument jest tam, skÂąd ponad 400 lat temu zostaÂł wysÂłany. Czy na zawsze? Wcale nie koniecznie. Listem mocno zainteresowani sÂą prywatni kolekcjonerzy historycznych pamiÂątek. A najbardziej zdeterminowany jest pewien piekarz ze Szprotawy. Dla odmiany uwaÂża on, Âże jego miejsce jest wÂłaÂśnie tam, dokÂąd niegdyÂś byÂł skierowany, czyli w Szprotawie. Miejmy nadziejĂŞ, Âże list pozostanie jednak w ÂŚwiebodzinie, Âże obecny wÂłaÂściciel wykaÂże odpowiedni poziom odpornoÂści na „argumenty handlowe” stosowane przez potencjalnych kupcĂłw. Czy o ewentualny zakup nie powinno siĂŞ jednak postaraĂŚ Muzeum? W koĂącu obiektĂłw sprzed 400 lat nie mamy w ÂŚwiebodzinie zbyt wielu.